مشکلات قلبی و بی اشتهایی
بی اشتهایی یک اختلال جدی بوده و به همراه پراشتهایی بالاترین نرخ مرگ و میر را در میان بیماری‌های روانی به خود اختصاص است. بیماران مبتلا به بی‌اشتهایی بدن خود را از مواد مغذی مورد نیاز برای عملکرد صحیح آن محروم می‌کنند.
یکی از اولین تأثیرات بی اشتهایی و بیماری قلبی و سوءتغذیه تغییر در ضربان قلب است. در این حالت، عملکرد قلب دچار اختلال می‌شود، زیرا تکانه‌های الکتریکی کنترل کننده ضربان قلب نیز تحت تأثیر سوءتغذیه و تغذیه بیماران قلبی قرار می‌گیرند. تعداد ضربان قلب طبیعی یک انسان بالغ در حالت استراحت بین ۶۰ تا ۱۰۰ ضربه در دقیقه است، در حالیکه قلب مبتلایان به بی‌اشتهایی شدید زیر ۶۰ ضربه در دقیقه می‌تپد. در پزشکی به این پدیده برادی کاردی گفته می‌شود.
وقتی قلب کُندتر کار می‌کند، سرعت گردش خون در بدن کاهش می‌یابد، که این باعث فشار خون پایین می‌شود. علائم ناشی از این پدیده عبارتند از غش و سرگیجه، ضعف عمومی و بی‌حالی.بی‌اشتهایی تأثیر ویرانگری بر قلب داشته، آن را کوچک می‌کند و باعث کاهش خطرناک فشار خون می‌شود. کاهش اشتها یا بی‌اشتهایی عوارض بسیار خطرناکی دارد، از جمله آتروفی (کوچک شدن) قلب، فشار خون پایین، نارسایی قلبی و ایست قلبی.وقتی وزن فرد مبتلا به بی‌اشتهایی به اندازه خطرناکی پایین آمد، بدن او برای بدست آوردن پروتئین مورد نیازش نه تنها از عضلات اسکلتی بلکه از عضلات قلب نیز استفاده می‌کند. به همین دلیل است که قلب مبتلایان به این اختلال دچار آتروفی می‌شود.
به علاوه، دریافت نکردن مواد مغذی با به هم زدن تعادل الکترولیتی در خون و بافت‌های عضلانی بر تمامی ساختمان عضلانی تأثیر می‌گذارد. جمع شدن و باز شدن عضلات اسکلتی و عضله قلب طی فرایندی که به وسیله تغییر در میزان کلسیم، پتاسیم و سدیم کنترل می‌شود انجام می‌پذیرند. اختلالات جدی مرتبط با تعادل الکترولیتی در بدن می‌توانند منجر به آریتمی، نارسایی قلبی و مرگ ناگهانی شوند. اگر با انجام درمان‌های مناسب بی‌اشتهایی وزن بیمار اضافه شود، علائم نیز به تدریج بهبود می‌یابند.
هنگامی که اولین علائم مشکلات قلبی در بیمار مبتلا به بی‌اشتهایی مشاهده شد، لازم است که او به دقت تحت نظارت پزشکی قرار بگیرد. وقتی ضربان قلب از ۵۰ ضربه در دقیقه پایین‌تر رفت، ورزش و مصرف کافئین خطرناک می‌شود، زیرا این دو به قلب فشار می‌آورند. همچنین، تمایل بیماران مبتلا به بی‌اشتهایی به مصرف بیشتر مایعات و داروهای ادرارآور و اصرار آن‌ها به ورزش کردن بیش از اندازه، خطر مرگ ناگهانی این بیماران را بیش از پیش افزایش می‌دهد.
در درمان بی‌اشتهایی و بی حالی در بیماران قلبی، می‌بایست علائم قلبی به طور جدی مد نظر قرار بگیرند. برای مثال، خوردن مقادیر زیادی غذا (خصوصاً مواد سرشار از گلوکز) علی‌رغم گرسنه نبودن، بر تعادل الکترولیتی در بدن نیز تأثیر می‌گذارد. بنابراین درمان شامل افزایش تدریجی مقدار کالری مصرفی، استراحت و خوردن غذاهای سالمی است که عمدتاً تأمین کننده پروتئین و کربوهیدرات‌های پیچیده هستند. مشاوره روانی و مراقبت‌های روانی، از دیگر بخش‌های مهم درمان بی‌اشتهایی هستند.
مشکلات قلبی و پراشتهایی
برخلاف مبتلایان به بی‌اشتهایی، مبتلایان به پراشتهایی خود را در معرض مشکلات بهداشتی ناشی از پرخوری و تخلیه (پاکسازی) مکرر قرار می‌دهند. بسیاری از مبتلایان به پراشتهایی، به خاطر پرخوریشان کمی اضافه وزن داشته و اغلب به دلیل استفراغ زیاد دچار گلو درد، تورم غدد و مشکلات دندانی مثل فرسودگی مینای دندان و حفره‌های دندانی می‌شوند. چرخه مداوم پرخوری و پاکسازی در مبتلایان به پراشتهایی باعث به هم خوردن تعادل الکترولیتی هم می‌شود، به این معنی که سدیم و پتاسیم مورد نیاز بدن یا به اندازه کافی تأمین نمی‌شوند یا اینکه مقدار آن‌ها بیش از اندازه است. ارتباط بین پرخوری و بیماری قلبی ازین جهت باعث عدم تعادل و منجر به تخریب عضله قلب و/یا حمله قلبی و در نهایت مرگ بیمار می‌شود.
